دولت بریتانیا ار دست رفتن حس بویایی و چشایی را به فهرست علائم کرونا اضافه کرد. تا به حال فقط به کسانی که تب و سرفه داشتند توصیه میشد برای جلوگیری از شیوع بیماری خود را فرنطینه کنند.
متخصصان گوش و حلق بینی هفتهها بود که هشدار میدادند این علامت باید در بین علائم بیماری و جزء معیارها برای اقدامهای پیشگیرانه و احتیاطی قرار بگیرد.
سازمان بهداشت جهانی، آمریکا و فرانسه پیشتر از دست رفتن حس بویایی و چشایی را به فهرست رسمی علائم بیماری کرونا اضافه کرده بودند.
بر اساس دستورالعمل حدید، کسانی که تب، سرفه مستمر دارند یا حس بویایی و چشایی را از دست دادهاند هفت روز در خانه بمانند.
سرفه و از دست رفتن بویایی ممکن است بیش از هفت روز ادامه پیدا کند اما به توصیه دولت قرنطینه بیش از هفت روز لازم نیست مگر اینکه فرد تب داشته باشد و بد حال باشد.
از دست رفتن بویایی علامت برخی دیگر از عفونتهای تنفسی هم هست بنابراین الزاما به معنای ابتلا به کرونا نیست.
دانشگاه یوسیال در لندن با استفاده اپلیکیشن ردیابی کرونای خود، از بیش از یک و نیم میلیون نفر کاربر آن اطلاعاتی جمع آوری کرده که نشان میدهد علائم دیگری مثل خستگی زیاد، دل درد و اسهال هم میتوانند جزء علائم کرونا باشند.
پروفسور تیم اسپکتر یکی ار پژوهشگران صاحبنظر میگوید تا “۱۴ علامت” را میتوان با تست مثبت کرونا مرتبط دانست:
“سیستم بهداشت و درمان این موارد را شناسایی نکرده و تمامشان اکنون در کل کشورپراکنده شدهاند، نه تنها موارد بیماری کمتر از حد واقعی تخمین رده شده بلکه افراد را در خطر قرار داده و باعث ادامه گسترش بیماری شده است.”
“فایده ندارید به مردم بگویید گوش به زنگ باشید وقتی مردم علائم بیماری را نمی شناسند.”
با این حال رئیس انجمن متخصصان گوش و حلق و بینی برینانیا میگوید “دیر انجام شدن بهتر ار اصلا انجام نشدن است.”
مشاوران پزشکی دولت بریتانیا از دو ماه پیش درحال بررسی این بودند که آیا از دست رفتن بویایی باید جز معیارهای تشخیص کرونا باشد یا نه.
پروفسور کلر هاپکینز فوق تخصص گوش و حلق و بینی و رییس انجمن بینی بریتانیا از هشت هفته پیش از دولت میخواست از کسانی که ناگهان حس بویایی خود را از دست میدهند بخواهد خود را قرنطینه کنند. او میپذیرد دو ماه پیش که اولین مشورت را به دولت داد، شواهد برای اینکه ار دست رفتن حس بویایی جز علائم کرونا است “افواهی” بود اما میگوید اکنون “شواهد محکمی” برای آن وجود دارد.
از دست رفتن حس بویایی و چشایی در کرونا میتواند ناگهانی و بدون گرفتگی بینی باشد.
ممکن است این اولین علامت بیماری باشد یا همراه علائم دیگر ظاهر شود، در بسیاری از موارد این تنها علامت بیماری است.
درک مزه وابسته به بویایی است. به همین دلیل کسانی که نمیتوانند بوی غذا را حس کنند ممکن است ار غذا لذت نبرند.
از دست رفتن حس بویایی بیشتر در بیماران زیر چهل سال اتفاق میافتد و میتواند نشانه خفیف بودن بیماری باشد.
کلر هاپکینز میگوید در بسیاری افراد بویایی بین ۷ تا ۱۴ روز بعد باز میگردد ولی در ده درصد موارد کمی بیشتر طول میکشد. او میگوید آنوسمی (نام طبی از دست رفتن بویایی) بعد از عفونتهای ویروسی میتواند دائمی شود ولی تا ۱۸ ماه بعد بهبودی ممکن است.
خانم هاپکینز برای سنجش بویایی هزاران مبتلا به کرونا با پزشکانی در ایتالیا، فرانسه، بلژیک و اسپانیا همکاری میکند. او به این نتیجه رسیده که از دست رفتن ناگهانی حس بویایی، در صورت که با علائم دیگر مانند گرفتگی بینی یا صدمه به سر همراه نباشد، بهترین معیار برای پیشبینی کرونا است:
“ما توانستیم نشان دهیم که به احتمال بیش از ۹۵ درصد، کرونا در بیمارانی که علامت دیگری ندارند باعث از دست رفتن حس بویایی میشود.”
او میگوید در مقایسه، تب معیار خوبی نیست چون میتواند دلایل دیگری داشته باشد و فقط در ۴۰ درصد مبتلایان به کرونا دیده میشود. او با استناد به مقالات منتشر شده میگوید نظام بهداشت و درمان ملی با در نظر گرفتن تب و سرفه مکرر به عنوان علائم اصلی، فقط ۵۰ تا ۶۰ درصد موارد را میتواند تشخیص دهد.
تجربه دن
دن ابتدا گرفتگی بینیش را به حساب حساسیت فصلی گذاشت ولی وقتی نتوانست مزه لوبیای روی نان تست را حس کند نگران شد که کرونا گرفته باشد. دن که ۲۳ سال دارد و فیزیوتراپ تنفسی در بیمارستان وست میدلندز است میگوید:
” حدس زدم این بیدلیل نیست و برای اطمینان یک لیوان آب پرتقال غلیظ برای خودم درست کردم ولی اصلا نتوانستم مزه آن را حس کنم.” او یک ضد احتقان حاوی روغن اکالیپتوس و جوهر نعنا را استنشاق کرد ولی بوی آن را هم نتوانست حس کند. دن نگران بود اگر مبتلا به کرونا باشد، رفتنش به سر کار میتواند برای دیگران عواقب جدی داشته باشد. او با اورژانس کرونای بریتانیا تماس گرفت، به او گفتند چون تب ندارد و سرفه نمیکند مشکلی ندارد.
دن میگوید: “البته آنها یک متن از پیش تهیه شده دارند که از روی آن میخوانند و به من گفتند میتوانم سر کار بروم ولی این به نظر من عجیب بود. من با بیماران مبتلا به کرونا سر و کار دارم و اینکه یک دفعه حس بویایی و چشایی خود را از دست دادهام بسختی میتوانست تصادفی باشد.”
دن این توصیه را نادیده گرفت و خود را قرنطینه کرد، بقیه خانوادهاش هم همینطور از جمله مادرش که فیزیوتراپ پا است و با افراد آسیبپذیر مثل سالمندان کار میکند و خواهرش که پرستار بخش مراقبتهای ویژه در بیمارستان کودکان است.
رئیس دن ترتیبی داد از او آزمایش کرونا گرفته شود و چند روز بعد جواب آمد که مثبت بود.
دن میگوید: “به توصیه دولت من باید برمیگشتم سر کار و از بیماری به سراغ بیمار دیگر میرفتم و در عمل ویروس را به آنها هم میدادم.”
دن اکنون دائما پرزهای چشایی خود را با خوردن چیپس سرکه نمکی تست میکند و متوجه بهبود تدریجی شده است.
او میگوید: “بعد از پنج روز توانستم طعم سرکه و نمک را حس کنم ولی اصلا مثل همیشه نبود.”
مدت بیشتری طول کشید تا بویایی او بهبود پیدا کند. او میگوید:
“وقتی آشپزی میکنم و در غذا سیر میریزم، همه میگویند ‘به به چه بوی سیری ‘ ولی برای من کمی بیشتر طول میکشد تا متوجه بوی سیر شوم.”
خانم هاپکینز با کنسرسیوم جهانی تحقیقات حواس شیمیایی همکاری میکند. این کنسرسیوم چهار هزار مبتلا به کرونا را بررسی کرده که ۸۰ درصد آنها کاهش بویایی و ۶۹ درصد کاهش چشایی را گزارش کردهاند.
خانم هاپکینز میگوید تمام اینها نشان میدهند کسانی که در دوران محدودیت و تعطیلی، با وجود از دست دادن بویایی به کار خود ادامه دادهاند، احتمالا در شیوع این ویروس نقش داشتهاند:
“تعداد زیادی از کسانی که باید سر کار میرفتند میگفتند چون بر اساس معیارهای فعلی مبتلا محسوب نمیشوند کارفرمایشان از آنها خواسته به کار ادامه دهند. مثلا شخصی که شغلش توزیع غذا است و ممکن است به گروههای آسیبپذیر غذا تحویل دهد، با اینکه اخیرا حس بویایی خود را از دست داده و به احتمال زیاد مبتلا به کرونا است، باید به کار ادامه دهد.”
یک سخنگوی وزارت سلامت و مددکاری اجتماعی به بیبیسی گفت: “یک گروه متخصص مرتب علائم بیماری کرونا از جمله از بین رفتن حس بویایی و چشایی را بررسی میکنند. شواهد علمی همیشه در این همهگیری جهانی راهنمای ما بوده و به ما در اقدام مناسب در زمان مناسب و تدوین استراتژی برای سلامت همگانی و نجات جان افراد کمک رسانده است.”