با افزایش سن نرمه گوش بزرگ می شود و در صورت کوچک کردن نرمه گوش ، حدود سه ماه بعد می توانید گوش خود را سوراخ نمایید. از علل دیگر کوچک کردن و جراحی زیبایی نرمه گوش ؛ کشیده شدن نرمه گوش در اثر استفاده طولانی مدت از گوشواره های سنگین همچنین عدم تقارن دو نرمه گوش می باشد.
جراحی زیبایی نرمه گوش ، جراحی است که در آن با برداشتن قسمتی از نرمه گوش اقدام به کوچک کردن آن می شود.
مدت
گوش کل کلمی چیست ؟
گوش گل کلمی که به گوش کشتی گیران نیز معروف است به بدشکلی گوش بیرونی معمولا" ناشی از ضربه گوش گفته می شود ولی از علل دیگر این عارضه التهاب و عفونت گوش نیز می باشد.
وقتی غضروف بالایی گوش در اثر فشار زیاد یا ضربه بشکند، خونریزی زیادی ایجاد شده و خون بین غضروف و پوست محتقن می شود. این خون در ناحیه لخته شده و در آنجا باقی می ماند. وجود این هماتوم باعث می شود تا بافت های
عمل میرنگو پلاستی
در بسیاری از موارد عفونت گوش برطرف می شود و ساختار گوش میانی به صورت کامل بهبود می یابد. در بعضی موارد، پرده گوش بهبود نمی یابد و پارگی دائمی در پرده باقی می ماند. عمل میرنگوپلاستی ،عملی است که هدف از انجام آن، اصلاح پارگی پرده گوش در زمانی است که عفونت گوش میانی یا آسیب استخوانچه ای دیده نمی شود. در عمل میرنگوپلاستی گوش ،پارگی پرده بسته می شود و شنوائی در بسیاری ازموارد بهبود پیدا می کند. عمل جراحی میرنگوپلاستی معمولاً با
آناتومی گوش
گوش انسان از سه بخش تشکیل شده است که نقش حیاتی در شنیدن ایفا می کنند:
- گوش خارجی
- گوش میانی
- گوش داخلی
صوت توسط مجرای گوش خارجی وارد شده و سبب لرزش پرده گوش می گردد. سه استخوان کوچک در گوش میانی این لرزش را از پرده گوش به بخش حلزونی گوش، در گوش داخلی هدایت می کنند. هر گونه اشکال در این انتقال، سبب نقصان شنوایی هدایتی می گردد. وقتی سه استخوان کوچک حرکت
تکنیک جراحی
محل برش عمل جراحی گوش برجسته ، پشت لاله گوش است . پس از برش مذکور، باریکه نازکی از پوست پشت گوش برداشته می‌شود، سپس برای خواباندن غضروف گوش و نزدیک کردن گوش به سر و همچنین برای جلوگیری از برگشت غضروف لاله گوش برجسته به حالت اولیه ، سطح پشتی غضروف گوش در قسمت‌های لازم تراشیده شده و با کمک بخیه‌های دائمی چین های طبیعی گوش ایجاد میگردد. نهایتا برش پوستی گوش بخیه می گردد.
از آنجا که محل برش جراحی گوش برجسته پشت گوش است، بعد از عمل جراحی گوش
گوش میانی یک حفره پرشده از هوا در داخل استخوان گیج گاهی جمجمه است. این حفره با غشای مخاطی پوشیده شده است. گوش میانی از سه قسمت تشکیل شده است:
۱-صندوق صماخ
۲-لوله شنوایی یا شیپوراستاش
۳-سلول های پستانی
صندوق صماخ در گوش میانی
به قسمت اصلی گوش میانی صندوق صماخ می گویند که حفره بسیار کوچکی است و دیواره داخلی و خارجی آن خیلی به هم نزدیکند. این صندوق در گوش میانی به وسیله مخاط پوشیده می شود و
گوش خارجی دو قسمت دارد:
۱- لاله گوش
۲- مجرای گوش خارجی
ساختمان لاله گوش
لاله گوش خارجی (یا اوریکل) دارای یک اسکلت غضروفی لیفی است و کار آن جمع کردن امواج صوتی است. در حیواناتی که لاله گوش وسیع تری دارند، امواج بیشتری دریافت می شود. لاله در گوش خارجی امواج صوتی را به داخل سوراخ شنوایی خارجی متمرکز می کند. در بعضی از حیوانات، گوش ها می توانند مانند آنتن های رادار برای جست و جوی اصوات حرکت کنند.
گوش انسان شامل سه قسمت است:
۱) خارجی
گوش خارجی شامل لاله، کانال گوش و پرده گوش می باشد. گوش خارجی مانند یک قیف صداها را از اطراف به داخل سیستم شنوایی هدایت می کند. لاله گوش به جمع آوری امواج صدا کمک می کند. سپس کانال گوش ضمن تقویت جزئی صدا، آن را به طرف پرده گوش هدایت خواهد کرد.
۲) میانی
گوش میانی یک فضای پر از هواست که شامل کوچکترین استخوان های بدن می باشد. این استخوانچه ها، چکشی، سندانی و رکابی
گوش داخلی، اولین قسمت از گوش است که در جنین شروع به تکامل می کند. ساختمان های گوش داخلی اطلاعات مربوط به شنوایی و تعادل را به مغز می رسانند.
گوش داخلی از تعدادی حفره استخوانی به نام دالان یا لابیرنت استخوانی تشکیل شده که کیسه ها و مجاری غشایی به نام لابیرنت غشایی درون این حفرات قرار می گیرند.
لابیرنت استخوانی شامل دهلیز، سه مجرای نیمدایره ای و حلزون است. این حفره های استخوانی گوش داخلی حاوی مایع شفافی به نام پری
گوش انسان نقش دوگانه شنوایی و تعادل دارد و بنابراین به دستگاه شنوایی، دستگاه شنوایی تعادلی نیز می گویند.
ساختمان گوش از سه قسمت تشکیل شده است:
۱-خارجی
۲-میانی
۳-داخلی
ساختمان گوش
بخش خارجی و میانی گوش صرفاً نقش انتقال صوت را دارند. ولی گوش داخلی عمل دوگانه تعادلی و شنوایی را انجام می دهد.
گوش خارجی
گوش خارجی مشتمل بر لاله و کانال گوش می باشد و وظیفه انتقال صوت از خارج به سمت گوش میانی را
